Poems by Martijn Teerlinck
Translated from the Dutch by Simone Korkus
Song
I have a broad smile of cut-off branches
and a century-old spine holds my back
and high in my ears children whisper
their songs through air-withered gums
and when I walked to school I smoked over my lungs
the sweet tobacco from the mouth of the teacher
then I learned how to speak with charcoal
and then I read the color of my hands
and then I read my knuckles that were pimples
and then I read the white shapes of paint on my nails
and then I said in silence to my hands:
you will become big hands, long hands
these palms will warm up the South Pole
and on the North Pole the fingers will dance a waltz
I have a broad smile of cut-off branches
and a century-old spine holds my back
and the sea of my navel searches a quayside
of flesh, towards a quayside of life
and when I came home I winged myself upwards
and laid down my human skin on my bed
and became what I was , the red white angelic beast
and then I sang of backs and branches and spines
and then I shadowed myself shyly into autumn
and then I slid myself underneath the branches
and then I cut buds of laughter with my fingers
and then I saw the dead flower speak to me
then I saw the pain whispering from her scars
and then I was again human and sang the words
of charcoal and I said forgive me my daughter
for I have a broad smile of cut-off branches
and a century-old spine holds my back
Lied
ik heb een brede lach van afgeknipte takken
en eeuwwervels houden mijn rug bij elkaar
en hoog in mijn oren fluisteren kinderen
hun liedjes door luchtgedroogd tandvlees
en als ik naar school liep dan rookte ik over mijn longen
de zoete tabak uit de mond van de meester
ik leerde toen hoe ik met houtskool kon spreken
en dan las ik de kleur van mijn handen
en dan las ik mijn knokkels die vetbulten waren
en dan las ik de witte figuren van verf op mijn nagels
en dan zei ik in stilte tegen mijn handen:
jullie worden grote handen, lange handen
deze palmen zullen de zuidpool verwarmen
en op de noordpool dansen de vingers een wals
ik heb een brede lach van afgeknipte takken
en eeuwwervels houden mijn rug bij elkaar
en de zee van mijn navel zoekt naar een kade
van vlees, naar een kade van leven
en als ik weer thuis kwam dan vleugelde ik mij naar boven
en legde mijn mensenhuid af op mijn bed
en werd ik het roodwitte engelendier dat ik was in die tijd
en dan zong ik van takken en wervels en ruggen
en dan schaduwde ik mijzelf schuchter de herfst in
en dan gleed ik mijzelf onder bladeren door
en dan knipte ik lachknoppen af met mijn vingers
en dan zag ik de dode bloem tot mij spreken
dan zag ik de pijn uit haar liktekens fluisteren
en dan werd ik weer mens en dan zong ik de woorden
van houtskool en zei ik vergeef mij mijn dochter
want ik heb een brede lach van afgeknipte takken
en eeuwwervels houden mijn rug bij elkaar
Breath Prayer
there is troubleville the men of scale the flushing wash of the hand of the
cloudman
where does the time rush when it flies? How a hush just rises from the slightest
gust?
this is breath at the Adam phase of the bearer, the beaten, the leaver, the
loser
there is darkermoon the fencing of questions and suddenly the ghetto morning
wells up from the horizon
slowly it rises from the nightthroat underneath the pillow underneath the mouth
and yes
and yes and yes it is the gethsemane mouth the gethsemane navel a why for a silence
a still for a stillness
a why for a fur that is made out of money here hands even
brokenly blend into each other
this is is and isis this is his and his own here corners of the mouth break crumbling down
to the earthen aorta
high in the sky there are jews in ships of fruits of trees of peace of
peaceful
of peaceloving of fearing that sits in the lungs there are there not two but
twenty they are with so many
there are hymns of him but not hims of hymn the hymns of
him are only his hymns
and hymning his hymn which tongue is spread farther than the breathing prayer? the
stumble despair? the babel blare?
there is music and magic but all is tragic and the anchors cracked the anchors wrecked
the iron seed of the sea
has become a sea fairy remained a sea fairy as salt eye the citizen his
blue family the forsaken
oh forsake the prophet this is misting is this the this is the fish that is
ingesting his fins
whereas water is hunger and women are taste and each day is friday and each day is
monday
every day is a day for crushing dates for feeding feet with eyes
of earth
whereas the eyes are darker and in depth collected by the unfound child from
the barrier
this is the fire of the fruitflyman the hour of the drunk dewman‘s woman
the debauch of the brother of the papaya
and that is the god of the grotto of the growl of the dog of the rats that is this
scar-sign-dutch
this is the tempered sieved of the seas in face and the gees in weightrace and the pees
in anticipate and the tees in trochee
this is the son of the pain the flame on the sun and no one who knows where the log
has begun
how the roll is in place how the vaguest face can efface and unroll in its sleep
there is the scratch to scratch the patch the pans the tracks from a and the
funnel from o
because there it is great but here it is great and here is the boat over here is the
boat to the
here is the vote for the here is the throat of the here is the deer that the here is the
new river to the
here are the drains and here are the veins and here is the breath again and here is the
amen and here is the amen and here is the amen.
Ademgebed
er is troebelstad de mannen van blad de vloedende was uit de hand van de
wolkmens
waar rijdt de tijd heen als hij scheurt? hoe stijgt een stilte toch op uit de onderste
tocht?
dit is adem de adamfase van de dragende de geslagene de verlatende de
verlatene
er is donkermaan de omheining van vragen en plotseling ontspringt de
getto-ochtend in de horizon
langzaam stijgt hij op uit de nachtkeel vanonder het kussen vanonder de mond
en ja
en ja en ja het is de gethsemanémond de gethsemanésnavel een ei voor een stilte
een still voor een stilte
een ei voor een vacht die van munten gemaakt is hier gaan handen zelfs
gebroken over in elkaar
dit is is en isis dit zijn zijn en zijnen hier breken mondhoeken brokkelend af naar
de aardeaorta
hoog in de lucht zijn er joden in schepen van vruchten van bomen van vrede van
vredig
van vreedzaam van vrezen het zit in de longen het zijn er geen twee meer maar
twintig ze zijn met zoveel
er is wezen van zijn maar geen zijnen van wezen het wezen van zijn is slechts
wezen van zijn zijn
en zijn zijn zijn welke taal is wijdverspreider dan het ademgebed? Het
stamelgevecht? het babelgezwets?
er is klank dank maar alles is mank en de ankers gebroken de ankers verbogen
het ijzeren zaad van de zee
is een meermin geworden een meermin gebleven als zoutoog de stedeling zijn
blauwe gezin de vergeteling
vergeet de profeet toch dit is de verneveling is dit de dit is de vis die zijn
schubben moet eten
want water is honger en vrouwen zijn trek en elke dag is vrijdag en elke dag is
maandag
iedere dag is een dag om op dadels te stampen om voeten te voeden met ogen
van grond
want die ogen zijn donker en grondig verzameld door het ongevonden kind uit
de muur
dit is het vuur van de vlindervangman het uur van de drinkersdauwvrouw de
roes van de broer van papaver
en dat is de god van de grot van de grom van de hond van de ratten dat is dit
litteken-nederlands
dit is het driftige zeefsel van zeeën van gezicht en weeën van gewicht en reeën
van gericht en deeën van gedicht
de zoon van de wond de mond op de kroon en niemand die weet waar de boom
nu ontstond
hoe de kom nu bestaat hoe het vage gelaat zich verstaat en ontkromt in zijn slaap
er is het krabben het krabben de krammen de kannen de straten van a en de
trechter van o
want daar is het groot maar hier is het groot en hier is het vlot naar de hier is het
vlot naar de
hier is het bod op de hier is de strot van de hier is het dier dat de hier is de
nieuwe rivier naar de
hier zijn de graten en hier zijn de vaten en hier is de adem en hier is de amen en
hier is de amen en hier is de amen
Translator’s Note: Martijn Teerlinck put an emphasis on language as a force of constraint and shaping the reality. Through silence and absence and silence and presence his language becomes a constant prayer. Poetry offered Teerlinck a way to survive, because due to a rare disease his physical existence was short-lived. The deterioration of his body forms the landscape for his poetry.
Photo: Adriaan van der Ploeg
Martijn Zimri Teerlinck (March 31 1987- December 10 2013) was a graduate of Literary Science and an active Dutch poet and soul musician known as Child of Lov. For his music he received the NME Philips Hall Radar award in 2013. He was co-founder of the poets collective Meer Licht (re. More Light) and the author of the collection of poems Ademgebed (Breath prayer), which was published by Lebowski publishers four months after his death.
Simone Korkus is a journalist and correspondent for the Dutch and Belgian press in Israel and the author of The promise and the land, a work of nonfiction which was shortlisted for the Dutch M J Brusse award for the best book in journalism, Alte Sachen a collection of short stories, and the essay How do we see Gaza. She is a student of the Shaindy Rudoff program at Bar-Ilan University.